اگر دانش آموز در جریان تربیت خویش نقش و شرکت فعال داشته و با مسائل سر و کار یابد و آنها را لمس نماید نتایج مثبت شگرفی حاصل می آید که هرگز از حفظ مطالب عاید نمی گردد؛ مثلا اگر رفتار دانش آموز در موقعیت های مختلف بررسی شده و خودش نیز از رفتارش ارزیابی نموده و با بینش صحیحی به اصلاح رفتارهای غلط اقدام نماید تا اینکه او مطلبی را پیرامون خوبی و بدی رفتار بخواند و یا بشنود و بخواهد اقدام کند از لحاظ نتیجه، این دو قابل قیاس نیستند.
برای ارزیابی دانش آموز از رفتار خویش، معلم می تواند بدون اطلاع او موقعیت هایی را ایجاد نماید و سپس از او بخواهد عکس العمل خویش را بسنجد.
برای تدریس حقایق اخلاقی چنانچه در زندگی به کار بیابد. باید میان آن ها و روابط انسانی پیوندی برقرار سازیم.
اخلاق، تنها یک برنامه درسی نیست که دانش آموزان مطالعه نمایند و مطالبش را حفظ نمایند بدون آن که از آن بهره ای برده و نتیجه ای بگیرند.
عده ای،
تربیت اخلاقی را با پند و اندرز دادن، مساوی تلقی می کنند؛ در حالی که موعظه تنها یک روش- آن هم روش نسبتا ضعیفی- از روش های تربیت اخلاقی است تربیت اخلاقی جهت یاری به افراد و برای کسب بینش و معرفت است تا درست را از نادرست بشناسند و بتوانند در رفتار خویش، تحولات اساسی و مثبتی در جهت رسیدن به هدف ایجاد نمایند.
شیوه های آموزش اخلاقی در کلاس
گذشته از روش های کلی برای تربیت اخلاقی، معلم م تشویق دانش آموزان خوش رفتار...
ادامه مطلبما را در سایت تشویق دانش آموزان خوش رفتار دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : mehr-alyasin2 بازدید : 120 تاريخ : پنجشنبه 14 دی 1396 ساعت: 6:13